Never a dull moment met een fietshelm
‘Never a dull moment’… Ik hoor het mijn oud-directeur van de Dienst Maatschappelijke Ontwikkeling weer zeggen als we bij de lift stonden om naar een volgende P&O-afspraak te gaan. Jazeker de lift, sorry prof.dr. Scherder. We zaten namelijk in een oud kantoorgebouw waarvan de architect even vergeten was toiletblokken in te tekenen. In alle wijsheid is toen besloten het inpandige trappenhuis op te offeren voor toiletruimten op alle 13 verdiepingen. Tja, never a dull moment.
Never a dull moment met dichte deuren
Vandaag moest ik weer aan die uitspraak denken, omdat ik mijn werkdag startte met afzeggingen. Het begon om 7.30 uur al met drie coachsessies die verzet moesten worden. Geen punt dacht ik, dan ga ik eerst nog even een yogalesje doen. Nou nee dus. Verder dan een gesloten deur kwam ik namelijk niet, want ook die les ging niet door vandaag. Had ik kunnen weten. Hoezo, ‘never a dull moment’?
God of een fietshelm
Opeens ligt zo’n dag dan open voor je. Al fietsend bedacht ik wat ik allemaal aan achterstallig werk kon inhalen, stapels vakliteratuur doornemen, aan de website werken, twee blogs schrijven, etc. etc. O ja en ik wil ook nog een last minute vakantie boeken. Kortom ik kwam alweer een dag tekort. En terwijl ik terug fietste om mijn werkdag te starten, werd ik ingehaald door een man, strak in het pak met een fietshelm op. Een hele grote, zwarte fietshelm. Hij scheurde voorbij op zijn stadsfiets en ik dacht nog, nou die is verstandig, die beschermt zijn hoofd. Daar kan ik een voorbeeld aan nemen. Je weet niet wat er kan gebeuren. Totdat ik hem, met nog net geen piepende remmen, zag stoppen bij een Jehova-kerkgebouw. Toen begon ik onbedaarlijk te lachen, in mijn eentje op de fiets.
Let wel, ik gun iedereen zijn geloof en niet-geloof, daar gaat het niet om, maar deze tegenstelling was zo grappig. Jehova’s getuigen hangen namelijk het geloof aan dat de wereld zich bevindt in een eindtijd. Dat de mensheid in de laatste fase zit en dat God gaat ingrijpen. Jehova’s getuigen geloven erin dat zij als uitverkorenen de vernietiging gaan overleven. En dan opeens is er deze Jehova’s getuige die liever ook nog vertrouwt op zijn fietshelm. Mijn dag was al goed, maar kon nu helemaal niet meer stuk.
Vanzelfsprekendheid is pas saai!
Dus dank u wel meneer met de grote zwarte helm. Uw actie vandaag, maakte dat ik stil kon staan bij het genieten van de alledaagse dingen die zo mooi, bijzonder en humorvol kunnen zijn. Dat planningen opeens veranderen en er ruimte ontstaat voor andere zaken. Voor de bevestiging dat we geen controle hebben op wat er in onze omgeving gebeurt, maar dat we vooral wel onszelf kunnen managen. Dat vanzelfsprekendheid een dooddoener is en dat het leven nooit saai hoeft te zijn. Als je dat soms al dacht…