Ook dit jaar zijn mijn samenwerkingspartner Monique Kwakman en ik weer uitgenodigd om lessen Talentontwikkeling te verzorgen voor een middelbare school in Amsterdam. “Jullie programma talentontwikkeling sluit namelijk naadloos aan op ons onderwijsprogramma van de sport+ klassen van het VWO”, aldus de sportdocenten/mentoren.

De leeftijdsgroep is 12 tot 16 jaar. Allemaal talenten die serieus bezig zijn het hoogste te bereiken in hun sport. Dus al meer dan genoeg ontwikkeling zou je zeggen. Maar niets is minder waar. Monique en ik leggen juist de focus op wie de persoon achter het talent is en hoe deze zich kan aansturen zonder zich afhankelijk te maken van winnen, verliezen of van welke situatie dan ook. Leren in verbinding te blijven met jezelf als mens en daarmee ook met anderen. Deze leerlingen begrijpen daardoor heel snel dat zij niet hun talent zijn, maar dat ze dit hebben en dat zij zelf verantwoordelijk zijn voor het wel of niet ontwikkelen ervan. Zou het talent onverhoopt wegvallen, dan weten ze nog steeds dat ze hun waarde als mens behouden. Hoe krachtig is die start in je carriére?

Hoewel het puberschap mij als moeder niet onbekend is, was het wel even wennen voor me om voor een groep pubers te staan. Immers in het dagelijkse leven train en coach ik vooral volwassenen in hun werk, loopbaan en persoonlijke ontwikkeling. Ik was gelukkig al voorbereid op een ‘zapp-achtige’ focus, waardoor we de training volledig interactief hebben gemaakt met weinig theorie, YouTube filmpjes met voorbeelden van bekende sporters en veel, vooral veel bewegingsopdrachten en uitwisselen van ervaringen. En dat sprak enorm aan. We hebben het gehad over doelen stellen, over mindset, over winnen, verliezen, discipline, samenwerken, maar ook over zelfvertrouwen, met aardige ogen naar jezelf blijven kijken en dat er alleen goede fouten gemaakt kunnen worden. Ze hebben zelfs kunnen ervaren welke impact muziek, ademhaling, meditatie en yoga hebben op ons gemoed en hoe je dat in je voordeel kunt gebruiken.

Iemand die nu nog tegen mij zegt, dat pubers recalcitrant zijn en niets van je willen aannemen, die hebben misschien nog geen werkbare ingang gevonden om de verbinding met hen te maken. Blijf zoeken, want het is o zo dankbaar om deze groep te inspireren de beste versie van zichzelf te worden, zodat zij hun toegevoegde waarde weer met ons kunnen delen.

Marianne Elken